امروز تو خبابون کتک بدی از یک دختر بچه هفت-هشت ساله خوردم...!!!
پشت چراغ قرمز تو ماشین داشتم با تلفن حرف می زدم و برای طرفم شاخ و شونه می کشیدم که نابودت میکنم ،به زمین و زمان می کوبمت تا بفهمی با کی در افتادی ...زور ندیدی که اینجوری مال مردم رو بالا میکشی و....خلاصه فریاد می زدم ...
یه دختر بچه یه دسته گل دستش بود و چون قدش به پنجره ی ماشین نمی رسید هی می پرید بالا و می گفت: آقا گل... آقا این گل رو بگیرید..!!!منم در کمال قدرت و صلابت و در عین حال عصبانیت داشتم داد می زدم و هی هیچی نمی گفتم به این بچه ی مزاحم.. اما دخترک سمج اینقد بالا پایین پرید که دیگه کاسه ی صبرم لبریز شد و سرمو آوردم از پنجره بیرون و با فریاد گفتم : بچه برو پی کارت... من گل نمی خرم... چرا اینقد پر رویی... شماها کی می خواین یاد بگیرین مزاحم دیگران نشین و...دخترک ترسید کمی عقب رفت..رنگش پریده بود..وقتی چشماشو دیدم ناخودآگاه ساکت شدم، نفهمیدم چرا یک دفعه زبونم بند اومد..البته جواب این سوالو چند ثانیه بعد گرفتم...
ساکت که شدم و دست از قدرت نمایی که برداشتم ، اومد جلو و با ترس گفت : آقا من گل نمی فروشم.. آدامس میفروشم... ذوستم که اونور خیابونه گل میفروشه... این گل رو برای شما ازش گرفتم که اینقد ناراحت نباشین... اگه عصبانی بشین قلبتون درد میگیره و مثل بابای من می برنتون بیمارستان، دخترتون گناه داره...!!! دیگه نمی شنیدم... خدایا!!! چه کردی با من.. این فرشته چی میگه؟؟؟ حالا علت سکوت ناگهانیمو فهمیده بودم... کشیده ای که دخترک با نگاه مهربونش بهم زده بود ، توان بیان رو ازم گرفته بود.. .و حالا با حرفاش داشت خورده های غرور بی ارزشمو زیر پاهاش له میکرد... یه صدایی در درونم ملتمسانه میگفت: رحم کن کوچولو!!! آدم از همه ی قدرتش که برای زدن یک نفر استفاده نمیکنه!!! اما دریغ از توان و نای سخن گفتن...تا اومدم چیزی بگم ، فرشته ی کوچولو ، بی ادعا و سبکبال ازم دور شد... حتی بهم آدامس هم نفروخت! هنوز رد سیلی پر قدرتی که بهم زد روی قلبمه ...چه قدرتمند بود...!!!